ZASADY WSPÓLNEJ ZABAWY I SYSTEM MOTYWOWANIA W GRUPIE I „BIEDRONKI”

Wierzymy, że warto budować wychowanie na szacunku do dziecka i pomagać mu realnie rozwijać się - rozumieć siebie, mieć chęć do działania, mieć wiarę w siebie.

Osiągnięcie dobrych zachowań należy budować na wewnętrznym systemie motywacji, który stanowi fundament dla rozwoju dziecka.

W zależności od tego, czy chodzi nam o motywację do wykonywania danego zadania czy o motywację do zmiany zachowania – efekty naszej rozmowy i wsparcia w samodzielnych rozmowach dzieci przyjdą później lub szybciej, ale będą przejawem realnej zmiany w myśleniu i postępowaniu dziecka.

Zasady i system motywacyjny w grupie najmłodszej jest wprowadzany powoli i systematycznie, mając na uwadze trudny dla niektórych dzieci okres adaptacji.

 

Dzieci potrzebują precyzyjnego określenia co jest dozwolone, a czego nie wolno.
Opracowując „Kodeks  przedszkolaka” , który ma na celu wzmacnianie zachowań pozytywnych, budowanie poczucia bezpieczeństwa poprzez stawianie jasnych wymagań musimy zarówno wspierać i motywować je do przestrzegania obowiązujących norm i zasad, jak również  konsekwentnie egzekwować je. Skutecznym środkiem wychowania są nagrody i pochwały - mają one wartość zachęcającą do pracy dla każdego człowieka, a tym bardziej dla dziecka.
Uznanie i akceptacja mobilizują do dalszych wysiłków.

NASZE USTA mówią cichutko

NOGI chodzą ostrożnie

RĘCE pomagają

OCZY patrzą uważnie

USZY słuchają uważnie

 

 

Usta – mówią cichutko:

    w czasie zabawy swobodnej mówimy półgłosem;

    w czasie wyznaczonym przez nauczyciela pracujemy w ciszy;

    stosujemy zwroty grzecznościowe;

    gdy czegoś potrzebujemy od pani/innej osoby, podchodzimy do niej.

 

Nogi – chodzą ostrożnie:

    dbamy o bezpieczeństwo własne i kolegów;

    biegamy w wyznaczonych miejscach i określonym czasie.

 

 

Ręce – są pomocne:

    dbamy o porządek w naszej sali;

    pomagamy kolegom/pani, gdy tego potrzebują i chcą;

    sygnalizujemy, gdy chcemy coś powiedzieć w czasie zajęć.

 

Oczy – patrzą uważnie:

    skupiamy na osobie, która mówi;

    pozwalamy innym patrzeć bez przeszkód

 

Uszy – słuchają uważnie:

    skupiamy się na osobie, która mówi;

    staramy się zapamiętywać ważne informacje;

    pozwalamy innym słuchać bez utrudnień

 

 UWOWA BIEDRONEK:

• Na powitanie mówimy dzień dobry – na pożegnanie do widzenia
• Staramy się być samodzielni, kulturalni i chętnie pomagamy sobie nawzajem
• Używamy słów dziękuję, przepraszam i proszę
• Mówimy do siebie szeptem
• Bawimy się zgodnie, grzecznie, cicho i bezpiecznie
• Biegamy tylko na placu zabaw
• Chodzimy parami i chętnie się uśmiechamy
• Dbamy o zabawki i sprzątamy je po zabawie
• Szanujemy własność innych
• Uważnie słuchamy innych
• Czekamy na swoją kolej
• Chętnie się uczymy, śpiewamy, tańczymy

 

 JAK WSPIERAMY WEWNĘTRZNĄ MOTYWACJĘ DZIECKA?

• Zamieniamy pochwałę na zachętę– dostrzegamy pozytywną stronę i podkreślamy włożony wysiłek, wykorzystujemy słowa zachęty. „Dziecko potrzebuje zachęty, jak roślina wody”.
• Doceniamy– rozglądamy się za okazją by powiedzieć dziecku, jak bardzo je cenimy. To pokaże mu jak bardzo jest wyjątkowe i ile potrafi.
• Pokazujemy, że wierzymy – zamiast ratować dziecko z trudnej sytuacji albo robić coś za nie, mówimy: „Wierzę w Ciebie i Twoje możliwości.” / „Wierzę, że potrafisz to zrobić.
• Prosimy o pomoc – stwarzamy i wykorzystujemy sytuacje, w których prosimy dziecko o pomoc. To doskonały czas, żeby w praktyce zobaczyło, jakie jest zdolne i samodzielne.
• Pokazujemy, że błędy są wspaniałą okazją do nauki– gdy dziecko popełni błąd, nie traktujemy tego jako koniec świata! Nikt nie jest idealny i my, dorośli, również robimy mnóstwo głupot i błędów. To naturalna kolei rzeczy w trakcie nauki.
• Skupiamy się na szukaniu rozwiązań wraz z dzieckiem– jeśli pojawi się problem, robimy spotkanie grupowe i staramy się wspólnie znaleźć rozwiązanie. Każdy ma okazję do wypowiedzi bez bycia ocenianym. Dziecko przekonuje się, że każdy problem ma wiele rozwiązań oraz że warto ich szukać i się nie poddawać!
• Małe kroki – dzielimy czynności na etapy, aby dziecko mogło doświadczać małych sukcesów

 

 

NAGRADZAMY ZA:
•Stosowanie ustalonych zasad i umów.
•Wysiłek włożony w wykonaną pracę.
•Wywiązanie się z podjętych obowiązków.
•Bezinteresowną pomoc innym.
•Aktywny udział w pracach na rzecz grupy i przedszkola.

FORMY NAGRADZANIA:
•Pochwała indywidualna.
•Pochwała wobec grupy.
•Pochwała przed rodzicami.
• Eksponowanie mocnych stron dziecka.
•Przydzielenie ważnego zadania do wykonania.
•Wyznaczenie dziecka na „pomocnika” przy realizacji określonego zadania.
•Zastąpienie nauczyciela w prowadzeniu zabawy.
• Możliwość wyboru przez nagrodzone dziecko ulubionej formy działalności, zabawy.
•Wyróżnienie przez dostęp do atrakcyjnej zabawki.
•Atrakcyjne spędzanie czasu, atrakcyjna zabawa w grupie według pomysłu dzieci.
• Uatrakcyjnienie dnia (wprowadzenie nowej zabawy, bajka).
•Chodzenie w pierwszej parze.

Po ustaleniu norm postępowania powinniśmy także ustalić konsekwencje za brak podporządkowania się im.

KONSEKWENCJE STOSUJEMY ZA:
•Nieprzestrzeganie ustalonych norm i zasad współżycia w grupie i przedszkolu.
•Stwarzanie sytuacji zagrażających bezpieczeństwu i zdrowiu własnemu i innych.
•Zachowania agresywne.
•Niszczenie wytworów pracy innych, ich własności.
•Celowe nie wywiązywanie się z podjętych obowiązków.

 

FORMY KONSEKWENCJI:
•Upomnienie słowne  indywidualne (przypomnienie obowiązujących zasad).
•Upomnienie słowne  wobec grupy.
•Poinformowanie rodziców o przewinieniu.
•Okazywanie niezadowolenia – gest, mimika, wyrażenie przez nauczyciela smutku i niezadowolenia z powodu zachowania dziecka.
•Czasowe odsunięcie od zabawy.
•Wyciszanie dziecka przez indywidualne zabawy przy stoliku – kącik wyciszający.
•Rozmowa na temat postępowania dziecka – przedstawienie następstw zachowania (skłonienie dziecka do autorefleksji).
•Zastosowanie aktywności mającej na celu rozładowanie negatywnych emocji.
•Spędzanie kilku minut na „krzesełku myślenia”.
•Wykonanie pracy na rzecz poszkodowanego (np. rysunek jako forma przeproszenia).
•Wykonanie pracy na rzecz grupy (np. ułożenie zabawek, książek w kącikach zainteresowań).

 

„Mamy prawo do emocji i uczuć. Chcemy je poznać, umieć nazwać i zrozumieć. To co czujemy, każda z emocji jest ważna - informują nas o naszych pragnieniach. Chcemy nauczyć się wyrażać siebie w społecznie akceptowalny sposób.”

 

Agata Tarnowska